Door: Jarmo Gutteling
Zingeving is een begrip uit de metafysica, wijsgerige antropologie en de psychologie en betekent het zoeken naar de zin, de bedoeling of het doel van het leven of van grote gebeurtenissen in het leven, of het trachten dit doel zelf te scheppen. (Bedankt Google, bedankt..)
Ik ben begonnen met zingeving te zoeken aan het einde van mijn middelbare schooltijd. Ik was destijds best wel een verlegen onzekere jongen geworden. Ik voelde me geïsoleerd en werd regelmatig getreiterd en klein gehouden door medeleerlingen. Het contact met anderen bleef meestal oppervlakkig, ik lachte maar wat mee of ik durfde niks te zeggen. Ik werd ook grotendeels genegeerd door de meiden op school. Ik kan me nog goed herinneren dat ik op een dag in de zomer na mijn eindexamen of al na het einde van het Propedeusejaar op de kunstacademie (weet ik niet meer precies wanneer), op YouTube dus zat te zoeken hoe ik dit kon veranderen.
Ik kwam een (later beruchte) dating coach / pickup-artist (versierder) tegen uit Amerika. Het filmpje wat ik van hem keek opende m’n ogen: ik hoefde niet langer in de verlegen rol te blijven die ik op de middelbare school had aangenomen! Ook putte ik zingeving uit mijn plannen voor de toekomst: naar de kunstacademie gaan om iets te doen met mijn passie voor tekenen. Ik koos voor een brede vormgeving opleiding (Art & Crossmedia Design) op AKI ArtEZ Enschede. In het Propedeuse-jaar zat ik nog wel in de verlegen rol, maar het zaadje voor verandering was geplant. Ook putte ik zingeving uit mijn plannen voor de toekomst: naar de kunstacademie gaan om iets te doen met mijn passie voor tekenen. Ik koos voor een brede vormgeving opleiding (Art & Crossmedia Design) op AKI ArtEZL Enschede. In het Propedeuse-jaar zat ik nog wel in de verlegen rol, maar het zaadje voor verandering was geplant.
Ik dacht dat ik op de kunstacademie allemaal mensen tegen zou gaan komen die net zo moeilijk contact maakten als ik. Dit bleek deels waar, maar ook zeker niet waar. Die realisatie maakte het contact maken niet makkelijker. “Zij snappen mij niet, en ik hen niet” schreef ik in mijn zelf reflecterende en analyserende notities.
In een strip-ontwerp opdracht in het Propedeusejaar zocht ik zingeving door de zekere mate van verdeeldheid tussen de studenten van de afdelingen Fine Art en Crossmedia Design uit te beelden en mogelijk wat te verminderen. De opdracht moest daarnaast mijn talent zo overtuigend mogelijk bewijzen aan iedereen. Deze opdracht werd door mij zo groot gemaakt dat het uit de hand liep. Ik bezweek onder de druk die ik mezelf opgelegd had. Ik ontwikkelde een dwangstoornis die bij nader inzien voortkwam uit m’n autisme. Jaren later kreeg ik pas de diagnose autisme. Deze diagnose verklaarde bij mij toen pas waarom contact maken op de middelbare school al moeizaam ging en daarna. Ik was toen alleen maar op m’n eigen bezigheden (tekenen en computeren) i.p.v. ook contact te maken met anderen. Een versnelde en vertraagde ontwikkeling tegelijk dus, wat hoort bij autisme. De andere scholieren hadden wel hele andere interesses dus het sloot ook niet aan. Ik paste me niet aan hen aan. Ik had ook een eigen opvallende hiphop kledingstijl en fiets wat me weer meer een doelwit voor pesten maakte en een doelwit omdat ik geen contact durfde te maken.
De Amerikaanse datingcoach bracht jaren later een online trauma-release cursus uit. Dit werd mijn nieuwe bron van zingeving, maar dit liep weer uit de hand, want ik begreep het maar niet met mijn hoofd hoe de cursus werkte. Dus dit werd opnieuw een obsessie. Door mijn autisme probeerde ik de cursus volledig met mijn verstand te doorgronden, terwijl het om voelen ging i.p.v. denken. Echter was het ook wel een hele grote cursus en waren sommige oefeningen tegenstrijdig in de uitleg t.o.v. hoe anderen de oefeningen daadwerkelijk deden. Ik hield hardnekkig vast aan deze cursus tussen 2019 en 2020, want het zou mijn trauma’s gaan helen en zorgen voor ‘abundance’ op alle levensvlakken, zo werd het door de (dating)coach aangeprezen! Maar het had op mij dus een averechts effect. Ik functioneerde niet meer.
Gelukkig had ik in 2018 de spirituele groep Eigentijdse Jongeren ontdekt, na wat scrollen en doorklikken op Facebook. Sommige mensen op de kunstacademie waren met vergelijkbare dingen bezig in de omgeving Enschede. In 2020 heeft het Eigentijdse Jongeren Zomerfestival mij geholpen om me te bevrijden van de Amerikaanse trauma-release cursus obsessie. Tijdens dit festival waren er vanwege de wereldwijde pandemie extra regels rond aanraking een afstand, al deze zijn in acht genomen en opgevolgd. Sinds 2018 ging ik ook al naar het Zomerfestival, 6 dagen vol workshops, meditaties, yoga, veganistisch eten en ceremonies. Eindelijk (!) een plek waar ik makkelijk en diepgaand contact kon maken met mensen, aanraking hielp hierbij. Een organisatie waar het genoeg is om jezelf te zijn.
Eigentijdse Jongeren is voor mij nu de nieuwste bron van zingeving en bewustwording, ik haal er vooral veel ontspanning en plezier uit, maar er mag bv. ook geschreeuwd en gehuild worden. Het laat me de liefde en het licht in ieder mens zien die ik tegen kom. In de mensen tijdens zulke festivals en retraites maar ook bij de mensen in het dagelijks leven. Daarnaast heeft Eigentijdse Jongeren een grote unieke besloten Facebook-groep waarin je alle grote of kleine levensvragen kunt stellen, we proberen zo min mogelijk te oordelen naar elkaar. Het voelt als een waardevolle ‘tribe’ waar ik onderdeel van uit mag maken