Door: Andrea Buitenhuis
De één heeft meer zelfvertrouwen dan de ander. Hoe zit dat? Het heeft met jezelf te maken, maar ook met je omgeving. Ik had vroeger bijna geen zelfvertrouwen, omdat ik werd gepest en nergens bij hoorde. Mijn redding waren mijn ouders die me naar een andere, kleinere middelbare school stuurden toen ik 13 jaar was. Ik werd opeens op feestjes van schoolgenoten uitgenodigd en haalde in twee maanden al mijn onvoldoendes op, zodat ik net niet bleef zitten in het tweede jaar.
Ik merk, nu ik ouder word, meer mijn eigen weg op ga en niet meer zo snel van mijn stuk wordt gebracht. Maar het blijft wankel. Ik heb een hekel aan confrontaties en je zou denken dat ik dan in mijzelf keer, maar dat is niet zo.
Ik heb er nog steeds moeite mee als iemand in de groep buitengesloten wordt. Het ligt ook aan de werkomgeving. Ik heb toch wel meegemaakt dat ik als enige vrouw in mijn werkomgeving het normaal was om vrouwen uit te joelen, belachelijk te maken en seksistische opmerkingen plaatsen. Dit is ook niet bevorderlijk voor je zelfvertrouwen, ook al trek je het jezelf niet direct aan.
Als je ziek wordt is het ook niet fijn voor je zelfvertrouwen en niet meer mee kan doen op je oude niveau. Je moet dan een ander pad bewandelen en andere oplossingen voor je problemen zoeken. Wat kun je nog wel en wat kan groeien tot een nieuwe dagbesteding. Nu ik niet meer kan werken heb ik daar ook mee te maken. Na een aantal jaren van mijzelf opnieuw terugvinden, heb ik weer wat zelfvertrouwen. Het lijkt alsof ik hoe ouder ik word, ik ook anders ga kijken naar dingen en meer gaat relativeren. Hoe kijken jullie hiernaar? Ervaren jullie dit ook zo of is het anders?