De wereld lijkt wel op zijn kop te staan. Verbondenheid is geen vanzelfsprekendheid meer, daarvan ben ik me in deze tijd meer dan bewust.
Ik mis de mensen waarmee ik het contact mijd, omdat ik de richtlijnen van het RIVM zeer serieus neem.
Naar mijn buren lopen doe ik niet eens meer. De mensen die het dichtste bij mij wonen. Ik mis het sporten, de kinderen naar school brengen en de vrijheid om in een cafeetje te schrijven of te werken.
Gelukkig kan ik op veel manieren wel contact met anderen hebben.
Ik bel mijn oma van 95, breng haar een bloemetje langs en maak 5 minuten een praatje bij de deur.
Ik skype met mijn zakelijke contacten.
Met vrienden doe ik een spelletje op Houseparty (een app met videobelmogelijkheid).
Ik geef een webinar voor hulpverleners vanuit mijn bedrijf.
De creativiteit die ik online zie, en hoor van mijn netwerk, doordringt mij ervan hoe groot onze behoefte aan onderlinge verbondenheid is.
Initiatieven zoals die van Apeldoorn Pakt Aan: Even Apeldoorners bellen…. Is een initiatief om mensen die hulp nodig hebben en hulp kunnen bieden met elkaar verbind (ht
Restaurants, bloemkwekers, muzikanten en sportclubs die van alles doen om mensen met hun producten blij te maken.
Ik wil jou uitnodigen om te na te denken over welke bijdrage jij kan leveren. Omdat juist in deze tijd de behoefte om elkaar te zien en te spreken zo groot is. Het uitwisselen van ervaring en thema’s die hiermee samenhangen voor meer verbinding in Apeldoorn kunnen zorgen. Maar omdat het best ingewikkeld is om dit online te organiseren. Maar het kan wel!
Zie ook de oproep hieronder: wij willen heel graag mensen in deze tijd met elkaar in dialoog brengen. Jouw hulp daarbij is van harte welkom!
Kirsten